Matthijs Hesselink is hoogleraar lichamelijke activiteit en metabole gezondheid en geeft in dit flitscollege antwoord op de vraag: wat is beter voor je insulinegevoeligheid? Een reguliere training of een high intensity interval training?
Beiden is prima! Zowel een reguliere training als een high intensity interval training (HIIT) zullen de insulinegevoeligheid positief beïnvloeden; niet te lang twijfelen dus en beginnen met hetgeen het beste past in je dagelijkse schema. Het is belangrijker om een inspanningsprogramma te kiezen dat je leuk vindt en daardoor heel lang – liefst de rest van je leven – volhoudt, dan kiezen voor een programma dat net vijf procent meer winst biedt, maar waar je eigenlijk een hekel aan hebt.
Beide beweegvormen, een reguliere training en een HIIT, hebben voor- en nadelen.
Insulinegevoeligheid is feitelijk de hoeveelheid suiker die door de spier wordt opgenomen bij een gegeven hoeveelheid insuline. Als de suiker is opgenomen in de spier, dan kan deze worden verbrand of worden opgeslagen in de vorm van spierglycogeen. De verbranding in de spier gebeurt voor een deel in de mitochondria.
Bij trainingsstudies waarbij we zien dat de mitochondriële capaciteit is verbeterd, zien we meestal ook dat de hoeveelheid suiker die wordt opgenomen en verbrand omhooggaat. Maar voor een verbetering van de suikeropname die wordt opgeslagen in de vorm van spierglycogeen (en dus voor een optimaal effect) zijn ook andere aanpassingen in de spier nodig.
Het lijkt erop dat deze aanpassingen sterker zijn na HIIT dan na conventionele combinaties van aerobe training met krachttraining. Dat zou dus pleiten voor HIIT en minder voor conventionele training. Echter, de positieve effecten van training betreffen niet alleen de suikeropname, maar ook verbeteringen in functie van het hart- en vaatstelsel en vetweefselfunctie. Voor deze positieve effecten, zoals we die kennen na een conventioneel trainingsprogramma, is tot op heden nog onvoldoende duidelijk in hoeverre je die ook mag verwachten na een HIIT-training.
