Yousef heeft diabetes type 1 en wil geen insuline spuiten

Één van de kinderen van een collega-verpleegkundige werd gediagnostiseerd met diabetes type 1. Hij heet Yousef en is twaalf jaar oud. Yousef is boos. Hij wil niet ziek zijn en zeker geen insuline spuiten en moeten opletten op wat hij eet. Voor iedereen die in de diabeteszorg werkt, is dit een herkenbare situatie.

In mei 2022 werden Sijda en Rob Wesselink-Groen voor een aantal jaren uitgezonden naar Zuid-Egypte door de Gereformeerde Zendingsbond (GZB), onder meer met als doel de verpleegkundige zorg te optimaliseren. Diabetesverpleegkundige Sijda richt zich met name op het opzetten van een opleiding voor verpleegkundigen. Ook geeft ze trainingen. Rob werkt in de gehandicapten- en ouderenzorg. In DiabetesPro doen ze verslag van hun verblijf.

Met behulp van verschillende educatiesessies is Yousef gelukkig zelf gaan injecteren. Hij controleert zelfs zijn bloedsuikers af en toe. Via via hoorde hij van een groepsbijeenkomst voor kinderen met diabetes type 1 op dinsdagmiddag.

Diabetesbijeenkomsten

Recent zijn er op dinsdagmiddag diabetesbijeenkomsten gestart door de gemeente Aswan. Enige tijd geleden werd ik daarvoor uitgenodigd. Een dokter komt elke veertien dagen vanuit Cairo naar Aswan om voorlichting te geven aan ouders van kinderen die zijn gediagnostiseerd met diabetes type 1. Ik ontdekte dat het gebouwtje waar de bijeenkomst gehouden werd bij mij om de hoek was. Er komen tweewekelijks rond de dertig vrouwen en kinderen. Ik leerde daar dat er in Aswan en omgeving ongeveer achthonderd kinderen zijn met diabetes type 1.

‘De eerste bijeenkomst werd een vragenuurtje voor de kinderen en hun ouders’

Waar moest ik beginnen?

Na de diagnose is er geen verdere begeleiding voor de ouders en kinderen. Vaak worden de kinderen op de IC opgenomen als het niet goed gaat. De arts vroeg me of ik voorlichting kon geven aan deze groep ouders en kinderen. Wat een uitdaging zeg! Ik vond het een eer maar tegelijkertijd ook moeilijk. Waar moest ik beginnen? De eerste bijeenkomst werd een vragenuurtje voor de kinderen en hun ouders. We spraken over hypo’s en hoe deze te voorkomen zijn. Over hypers en waardoor deze ontstaan. Over injectietechnieken en hoe belangrijk roteren van de injectieplaats is. Éénmalig naaldgebruik is vaak niet haalbaar omdat men daarvoor onvoldoende vergoeding ontvangt. Datzelfde geldt voor teststrips waardoor extra testen niet mogelijk is. Momenteel hebben we verschillende voorlichtingsbijeenkomsten achter de rug. Het was leerzaam voor de aanwezigen én voor mijzelf. 

Gratis tot achttien jaar

De zorg is hier in principe gratis voor kinderen met diabetes tot achttien jaar. Dit betekent dat ze 150 teststrips per maand krijgen en de insuline bij de apotheek kunnen afhalen. Vaak is er alleen Lantus en Actrapid verkrijgbaar, of ze gebruiken Mixtard 30/70. De behandelmogelijkheden zijn hier wellicht het beste te vergelijken met de situatie in Nederland zo’n vijftig jaar geleden.

Vorig bericht

Chirurg oncoloog Eva Noorda over: ‘Dokter, wat kan ik zelf doen?’

Volgend bericht

Wat als het keer op keer niet lukt om de risicofactoren van hart- en vaatziekten te optimaliseren?