Jullie willen van me af, jullie stoppen me in een gevangenis.’ Dat was de reactie van Noël toen ik, inmiddels zes jaar geleden, voorstelde hem te laten opnemen in het diabetesrevalidatiecentrum Adelante in Zuid-Limburg. Hij was toen zestien en het ging niet goed met hem en zijn diabetes. Op school liep hij tegen een muur op en ook thuis hadden we steeds vaker conflicten. Op school moest hij naar een aparte kamer om zijn glucose te meten of insuline toe te dienen. Als hij een hypo had, stuurden ze hem naar huis op de fiets. Toen hij thuis in een boze bui een keukenmes uit de la greep en zei: ‘Mama, ik wil dit niet meer’, wist ik dat er iets moest gebeuren.
Via, via hoorde ik over Adelante, een diabetesrevalidatiecentrum voor tieners. Na heel wat googelen, bellen en een verwijzing, werden we uitgenodigd voor een intakegesprek. Op de heenweg was de sfeer in de auto om te snijden. Noël zei helemaal niets. Ik voelde me machteloos. Ik ben pedagogisch medewerker. Op mijn werk kan ik uit de voeten met allerlei kinderen, maar mijn eigen kind kon ik niet meer bereiken. Gelukkig wist de diabetesverpleegkundige bij Adelante het zwijgen van Noël te doorbreken. Aan het eind van het gesprek stemde Noël in met een opname.
‘Misschien was het zonder deze opname wel veel minder goed afgelopen’
Een paar weken later was de opname op een maandagochtend. Ik had een heel boekwerk voor hem gemaakt met A4-tjes met lieve woorden van vrienden en familie. Het afscheid viel ons zwaar. We spraken af om op woensdag langs te komen. Op dinsdagavond belde hij en zei dat het niet nodig was dat we helemaal naar Zuid-Limburg zouden rijden. ‘Ik red me wel en het is een hele leuke groep’, zei hij. Toen viel er echt iets van me af.
Bij Adelante kreeg Noël voor het eerst een glucosesensor. Voor de opname had hij een extreme hypoangst. In de zomer waarin hij de diagnose diabetes type 1 kreeg, heb ik drie keer de ambulance moeten bellen omdat mijn man, die ook diabetes type 1 heeft, zeer ernstige hypo’s had. Noël heeft dit zien gebeuren en wist één ding: dit gaat mij niet gebeuren. Hij zorgde ervoor dat zijn bloedglucosewaarden structureel te hoog waren. Nu is het zo dat Noël bij hoge glucosewaarden verandert in een extreme ADHD’er. Je kunt dan niets met hem. Hij wil niet luisteren, is boos, druk en moeilijk bereikbaar. Door de glucosesensor zag hij wanneer zijn waarden daalden en deze controle had een positief effect op zijn bloedsuikers. Hierdoor voelde hij zich direct een stuk beter.
Wij gingen ieder weekend naar Adelante. Wij werden meegenomen in de behandeling van Noël. Zijn jongere broer ging ook mee, want ook op zijn leven had de diabetes van Noël veel effect. Voor ons als gezin was het heel goed dat we het even mochten, konden en moesten loslaten. Tot op de dag van vandaag hebben we nog contact met de gezinnen uit de groep van Noël. Misschien was het zonder deze opname wel veel minder goed afgelopen. Inmiddels gaat het goed met Noël en is hij de trotse vader van een zoon, mijn kleinzoon.
Lees hier meer over het diabetesrevalidatieprogramma GRIP van de Zorggroep Adelante
