Ik weet nog precies waar ik stond. Het was voor het eerst dat ik bij de ouders van mijn verkering, mijn huidige man, ging eten. Ik was alleen met mijn schoonmoeder in de woonkamer en zij vroeg aan mij: ‘Regina, weet je zeker dat je dit wilt?’ Ik keek haar aan en was zo verrast door de vraag, dat ik haar niet eens een antwoord heb gegeven. Ik ben naar buiten gelopen en mijn verkering en ik zijn naar huis gegaan. De vraag bleef door mijn hoofd spoken. Ik vroeg me af wat ze ermee bedoelde: gunt ze haar zoon het geluk niet of voldoe ik niet aan haar verwachtingen? De vraag had me zo in verlegenheid gebracht, dat ik het niet eens besprak met mijn vriend.
Ik was toen 22, mijn vriend 20. Hij had net twee jaar diabetes type 1, een ziekte die zijn vader ook had. Ik wist dat hij daarvoor regelmatig moest spuiten, maar ik zag het nooit. Hij deed dit op het toilet. Hij had van huis uit meegekregen dat hij niet moest laten zien dat hij diabetes had, want daar konden mensen je op afrekenen. Ik had toen nog geen idee van de impact die diabetes op je leven kon hebben.
‘Toen hij een vriendinnetje kreeg, zag ik haar struggelen’
Ik ben nooit teruggekomen op de vraag van mijn schoonmoeder maar het bleef wel in mijn hoofd hangen. Mijn man en ik trouwden en we kregen twee zonen. De oudste kreeg op zijn veertiende ook diabetes, tot groot verdriet van zijn vader. Mijn zoon kon zijn diabetes moeilijk accepteren en nam het niet zo nauw met zijn instelling. Toen hij een vriendinnetje kreeg, zag ik haar struggelen. Mijn zoon verandert in een ADHD-er 2.0 als zijn glucosewaarden hoog zijn en zij pikte heel veel van hem. Ik zag het gebeuren en opeens viel het kwartje en besefte ik wat mijn schoonmoeder ruim 25 jaar geleden bedoelde met de vraag: ‘Regina, weet je zeker dat je dit wilt?’
Toen ik er alsnog bij mijn schoonmoeder op terugkwam, wist ze direct waarop ik doelde. Ze glimlachte en zei: ‘Ja, je hebt zelf geen diabetes maar je bent er wel dag en nacht mee bezig.’
Regina Voorn (52), heeft een schoonvader, man en zoon met diabetes type 1
