Er zijn maar weinig woorden zo beladen voor mensen met diabetes als lotgenotencontact. En ik ben zo’n mens, dus ik kan het weten. Iets aan het negatieve (‘lot’!), passieve (ook ‘lot’) en onontkoombare (heb ik het al over ‘lot’ gehad?) van dit woord zet bij mij en vele anderen de haren recht overeind. Omdat deze term er in de regel voor zorgt dat, in tegenstelling tot het hele idee, contact meteen al moeilijk wordt, vermijden we het liever. Eigenlijk zouden we het maar beter kunnen afschaffen.
En toch.. zo makkelijk komen we er niet vanaf. Het woord dekt namelijk niet alleen heel erg de lading (iedereen begrijpt meteen waar het over gaat), het werkt ook nog eens verschrikkelijk goed! Sinds mijn diabetes type 1 diagnose heb ik dit op persoonlijk vlak ervaren – het is niet helemaal toevallig dat mijn vrouw ook diabetes heeft – en als evenementmanager bij de Bas van de Goor Foundation is het stimuleren van contact altijd een belangrijke voorwaarde bij alles wat wij doen. Zet mensen met diabetes of hun familie met elkaar aan tafel (of breng ze in beweging!) en er ontstaan levenslange connecties voordat je het woord lotgenotencontact hebt uitgesproken. De emoties die tijdens onze evenementen loskomen als mensen zich gehoord en gezien voelen, ervaren dat ze niet de enige zijn en leren van anderen, is goud waard. Nog jaren later blijkt dit regelmatig levens veranderd te hebben en de kwaliteit van leven te hebben verbeterd.
Naar mijn mening is het daarom essentieel dat wij als professionals (ja, dus vooral ook jullie!) lotgenotencontact blijven stimuleren en faciliteren, maar laten we bij deze afspreken het niet zo te noemen. We gaan het bijvoorbeeld vooral hebben over informatiebijeenkomsten, kampen of wandeluitdagingen. We zorgen ervoor dat mensen met diabetes iets kunnen leren of unieks beleven en daarbij brengen we ze met elkaar in contact. Stiekem! Geloof mij, de meesten gaan ons dankbaar zijn, dat heb ik ondertussen wel geleerd.
We gaan natuurlijk niet op ‘het lot’ zitten wachten en dus stel ik voor gelijk met ons ‘geheime’ project te beginnen. Het lijkt mij goed om eens contact te hebben. Niet als lotgenoten, maar als bondgenoten.
Stuur je mij een berichtje? Jasper@bvdgf.org of voeg mij toe op LinkedIn!
Bio
Jasper Iking (34), werkte jaren als afgestudeerd criminoloog. In 2021 gooide hij het roer om en begon als Eventmanager bij de Bas van de Goor Foundation. Jasper heeft sinds 2008 diabetes type 1. Hij woont samen met zijn vrouw Câthy, die ook diabetes type 1 heeft en hun hond Zazu (een Corgi!). Jasper en Câthy waren samen met Matthijs Graner in 2013 de initiatiefnemers van Stichting Eendiabetes en runnen sinds 2019 Insulin for Life.
